|
||||||||
|
Zes eerdere albums van de Amerikaanse folkzanger en songschrijver Jeff Larson uit het Californische San Francisco Bay zijn hier bij ‘Rootstime’ al gepasseerd op mijn recensieschrijftafel. Het begon in 2008 met “Left Of A Dream”, gevolgd door “Heart Of The Valley” van een jaartje later. Daarna kwamen het intieme en akoestische album “House Concert” in 2011 en “The World Over” in de zomer van 2012. Nog eens twee zomers later volgde dan “Close Circle” en begin 2019 het samen met gitarist John Blakeley opgenomen album “Yesterday’s Dream”. Maar nu gaan we het hier hebben over de nieuwste plaat van Jeff Larson. Dat is een zes liedjes tellende EP die de titel “It’ll Never Happen Again” heeft gekregen. De zes songs op dit minialbum zijn allemaal composities van Tim Hardin, de Amerikaanse folk- en bluesmuzikant die op 23 december 1941 werd geboren in Eugene, Oregon en amper 39 jaar later op 29 december 1980 in Los Angeles overleed aan de gevolgen van een overdosis heroïne. Jeff Larson wil met deze EP een muzikaal eerbetoon brengen aan de muzikant die hem als jonge artiest inspireerde om zelf zijn kans proberen te wagen in de wereld van de folk- en Americanamuziek. Hij selecteerde daarvoor zes liedjes van Tim Hardin, drie heel bekende songs en drie wat minder gekende nummers. Bij de bekende tracks hoort zeker “Reason To Believe” dat we op de bijgaande video in Jeff Larson’s versie hebben meegegeven. Ook “If I Were A Carpenter” en “How Can We Hang On To A Dream" zitten wellicht in ieders collectieve muzikale geheugen gegrift. De minder gekende maar daarom niet minder mooie liedjes op deze plaat zijn titeltrack “It’ll Never Happen Again”, “Don’t Make Promises” en” Misty Roses”. Jeff Larson werd voor de opname van dit album in de studio bijgestaan door Gerry Beckley, producer, multi-instrumentalist en medeoprichter van seventies popgroep ‘America’ op piano, akoestische en elektrische gitaar, orgel, accordeon, basgitaar en drums. Andere instrumentalisten die voor één of ander nummer een bijdrage hebben afgeleverd zijn Jonathan Zwartz op basgitaar en Rick Braun op trompet bij “It’ll Never Happen Again”, Matt Combs op mandola en fiddle en Joachim Cooder (zoon van) op mbira, een soort van duimpiano en op drums bij “If I Were A Carpenter” en “Don’t Make Promises”. Nathaniel Murphy speelt op ‘nylon string’-gitaar bij het nummer “Misty Roses” en op de song “How Can We Hang On To A Dream” horen we Jim Hoke op fluit, Austin Hoke op cello en Kristin Weber op viool. Zoals we eigenlijk bij alle vorige recensies al hebben aangegeven is het werk van Jeff Larson altijd zeer aangenaam om te beluisteren. Na dit ‘tribute’-album verwachten we wel een nieuwe studioplaat van hem met eigen nummers die we hier dan opnieuw van onze wellicht lovende commentaren zullen voorzien. Volgens wat we op zijn website konden lezen zou die nieuwe plaat er nog voor het jaareinde van 2023 aan kunnen komen. (valsam)
|